Leszek ELEKTOROWICZ – Stowarzyszenie Pisarzy Polskich

Poeta, prozaik, eseista, tłumacz.

Urodził się 29 maja l924 roku we Lwowie. W czasie okupacji niemieckiej żołnierz Armii Krajowej, matura na tajnych kompletach we Lwowie. Ukończył Wydział Filologii Angielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim z dyplomem magistra filozofii. Ponadto studiował prawo, ekonomię, socjologię, psychologię. Zadebiutował jako poeta w 1947 r. w „Dzienniku Literackim”, gdzie również drukował recenzje poetyckie. W latach „socrealizmu”, 1950-1956, zaprzestał, z własnego wyboru, wszelkich publikacji. W tym czasie pracował jako praktykant w Bibliotece Jagiellońskiej, następnie jako korektor w Polskim Wydawnictwie Muzycznym, a gdy władze komunistyczne reaktywowały filologie zachodnie (zlikwidowane w l952 r.) – jako nauczyciel jęz. angielskiego, wpierw na kursach spółdzielczych, później jako nauczyciel w I. Liceum Ogólnokształcącym im. B. Nowodworskiego. W l. 1957-1972 pracował jako publicysta, w dziale zagranicznym tyg. „Życie Literackie”. Usunięty z redakcji za poddanie krytyce polityki redakcyjnej red. nacz. W. Machejka, uzyskał pracę kierownika literackiego w teatrze „Bagatela” (l972-1977), którą również musiał opuścić za list protestujący przeciw represjom wobec strajkujcych robotników w 1976 r. Radomiu, skierowany do posła PZPR T. Hołuja. Przez następne cztery lata był pozbawiony pracy zarobkowej. Dopiero na fali ruchu NSZZ „Solidarność”, gdy po wieloletnich staraniach powstał miesięcznik „Pismo”, mógł podjąć pracę redakcyjną jako kierownik działu zagranicznego. Żywot „Pisma” był krótki (l98O-l983), w tym kilkumiesięczny okres „zawieszenia” w czasie nasilenia terroru stanu wojennego. W 1983 r. władze peerelowskie rozwiązały Związek Literatów Polskich)i, w konsekwencji, zlikwidowały powstałe z niezależnej inicjatywy pisarzy krakowskich „Pismo” W okresie stanu wojennego , jako członek Zarządu Klubu Inteligencji Katolickiej, organizował pół-oficjalne spotkania literackie i był współorganizatorem Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, a przy tym brał udział w konspiracyjnej działalności związku pisarzy, przekształconego w l989 roku w oficjalne już Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, którego był współzałożycielem..

STYPENDIA zagraniczne

1960 –miesięczne stypendium MKiSz do Londynu. na zebranie materiałów do książki o literaturze anglojęzycznej. W l 1965 i 1973 stypendia British Council na miesięczne pobyty w Londynie celem zebrania materiałów do tłumaczeń poezji języka angielskiego. ; Wskutek odmowy wydania paszportu, nie mógł wykorzystać przyznanego mu w l961 r. rocznego stypendium Fundacji Forda do USA W roku akad. 1966/67 został zaproszony jako uczestnik International WritingProgram na Uniwersytecie w Iowa City. Wykładał na kilku uniwersytetach amerykańskich, jak: Berkeley, Calif., Duke Univ. Durham, N.C.; Austin,Tex. i in. W r. 1975 otrzymał stypendium rządu włoskiego na książkę o Torquato Tasso.

ORGANIZACJE ZAWODOWE

Od roku l958 do 1983, tj. do rozwiązania, był członkiem Związku Literatów Polskich piastując różne funkcje w Zarządach Oddziału Krakowskiego (l977-1980 – wiceprezes) zaś w ostatniej kadencji w Zarządzie Głównym ZLP (l980-1983). Od 1972 roku jest członkiem PEN-clubu., a także ZaiKSu

W Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich członek-współzałożyciel od r.1989. W pierwszej kadencji – wiceprezes Oddziału Krakowskiego.

Współpracował z czasopismami m.in.: „Życie Literackie”, „Twórczość”, „Tygodnik Powszechny”, „Odra”, „Pismo”, którego był współzałożycielem, „Dekada Literacka”, „Arka” oraz „Arcana”, jako stały współpracownik. W okresie stanu wojennego drukował w kilku pismach „drugiego obiegu (Zapis, Miesięcznik Małopolski,Czas Kultury)

Odznaczenia i nagrody

Złota Odznaka Zasłużonego dla Miasta Krakowa l971,

Złoty Krzyż Zasługi l975, Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rok l999,

Nagroda Król. Stoł. Miasta Krakowa za rok 2000.

Złota Odznaka „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” rok 2009

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski rok 2016

PUBLIKACJE
Najważniejsze publikacje książkowe:

Poezja:

Świat niestworzony, 1957; Kontury, l962; Przedmowy do ciszy, l968; Jeden znak,1994; Czasy i chwile,1998; niektóre stronice, 2004; Z(a)myślenia,2006; Wiersze dla Marii, 2012 Antologia;Leszek Elektorowicz (z serii Hachette Poezja Polska 2013, Juwenilia i Senilia, 2013, Rąbek Królestwa 2016, „Ścieżka do Królestwa” 2018.

Opowiadania i powieści:

Rejterada, l963; Przechadzki Sylena, 1971; Przeklęty teatr, 1977; Być i nie być, 1993; Gwiazdy drwiące, 1974; W lochu Ferrary, 1980; Nienawiść 2001, Mieć szczęście 2009

Eseje:

Zwierciadło w okruchach, l966; Z Londynu do Teksasu i dalej,1970; Motywy zachodnie, l973; Anglosaskie muzy,1995; Wstęp, E. Hemingway „Komu Bije Dzwon” (1-60, oprac.),Słowo wstępne do „Karawany” J. Galsworthy, Posłowie do J.C. Powys „Wolf Solent”

Tomy przekładów poezji:

Robert Frost,1972; W. C. Williams,1972; D. H. Lawrence,1974; P. B. Shelley (Prometeusz Wyzwolony),1982; W. H. Auden,1988.

Nadto: wiele rozrzuconych w różnych pismach tłumaczeń z języka angielskiego, m.in. przeklady z książkowego wydania „Ostatnich Szkiców” Josepha Conrada, kilkaset publikacji prasowych w zakresie krytyki literackiej, tematyki społecznej, reportażu, pism polemicznych przekładowych współautorstwo w dziełach zbiorowych, antologiach, słuchowiskach radiowych O twórczości jego pisali, m.in., K.Wyka, J. Iwaszkiewicz, Z. Bieńkowski, M. Sprusiński, W. Maciąg, T. Burek, J. Baran, M. Urbanowski, J. Drzewucki, W. Ligęza.

Niektóre utwory (wiersze i opowiadania) Leszka Elektorowicza były zamieszczane w antologiach i czasopismach zagranicznych w przekładach na angielski, francuski, czeski, niemiecki, chorwacki. hebrajski.

PRYWATNIE
Żona Maria i córka Magdalena. Obie są anglistkami. Czterech wnuków i jedna wnuczka.

Mieszka w Krakowie.