Stanisław Jaworski – urodził się 12 września 1934 r. w Częstochowie. Studia  polonistyczne na UJ, a następnie praca  naukowo-dydaktyczna (profesor na Wydziale Polonistyki UJ). Debiutował wierszem w „Dzienniku Polskim” w 1955 r., był w redakcji pisma „Zebra” (Kraków 1956-58). Wiersze drukował wtedy w różnych czasopismach (np. Życie Literackie, Zebra, Poglądy, jeden wiersz w przekładzie niemieckim  Dedeciusa, Lektion der Stlle, 1959). Dalej skupia się na pracy naukowej. Zajmuje się pdw przemianami świadomości literackiej w lit polskiej XX wieku;  krakowską awangardą (monografia o Tadeuszu Peiperze), kierunkami awangardowymi w literaturze polskiej i europejskiej (zwłaszcza francuskiej), także na tle teorii literatury. Przebywał na uniwersytetach zagranicznych prowadząc zajęcia z języka i literatury polskiej (Grenoble, Nancy, Lyon). Jest autorem słownika terminów literackich (kilka wersji), brał udział w opracowaniach zbiorowych o charakterze dydaktycznym lub popularyzatorskim. Szereg ważnych funkcji (prodziekanWydz. Filologicznego UJ (1975-1978), dziekan (1978-81) wiele przedsięwzięć edytorskich (pisma Tadeusza Peipera); członek redakcji pisma PAN – „Ruch Literacki”, przez kilka kadencji redaktor naczelny. Obok książek monotematycznych wydał kilka zbiorów szkiców (ostatnio. Maski, gesty, słowa,  2014). Jest autorem pracy poświęconej wnikliwej analizie zawiłości procesu twórczego („Piszę, więc jestem”), prowadził również zajęcia w ramach Szkoły Literacko-Artystycznej UJ.