Wojciech Ligęza
Historyk literatury, krytyk, eseista, wiceprezes oddziału towarzyszenia Pisarzy Polskich w Krakowie, profesor tytularny na Wydziale Polonistyki UJ, zajmuje się głównie poezją polską XX wieku oraz literaturą emigracyjną.
Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim (magisterium napisane pod kierunkiem prof. Kazimierza Wyki); następnie podjął pracę jako asystent w Instytucie Literatury i Kultury Polskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (zwolniony na skutek represji stanu wojennego). Debiutował w 1975 na łamach „Życia Literackiego” (nr 19) recenzją powieści Mariana Pilota Zakaz zwałki. Artykuły i recenzje literackie drukował m.in. w „Odrze” (1975, 1977, 1979-80, 1987) i „Twórczości” (1979-2000, z przerwami). W 1983 doktoryzował się na Uniwersytecie Śląskim na podstawie rozprawy Wiersze Wisławy Szymborskiej. Problemy poetyki. W 1984 został zatrudniony w Instytucie Polonijnym UJ. W 1985 przebywał w Nowym Jorku na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej; rozpoczął tam współpracę z „Przeglądem Polskim”, gdzie w publikował w latach 1985-98 (także pod pseud.: Bronisław Dobrzański). W 1986-88 prowadził sekcję literatury i teatru w Klubie Inteligencji Katolickiej w Krakowie. Współpracował też z lokalną prasą krakowską wydawaną poza zasięgiem cenzury (pod pseud. Henryk Flis, Lektor, XX), m.in. z pismami „Promieniści” (1984) i „Arka” (1988-89). W 1989 w ramach stypendium im. Romerów przebywał w Ottawie, opracowując archiwum Beaty Obertyńskiej. Kontynuując twórczość krytycznoliteracką, drukował artykuły i recenzje m.in. w „Dekadzie Literackiej” (1991-2011, z przerwami), „PAL. Przeglądzie Artystyczno-Literackim” (1996-97, 2000), „Tyglu Kultury” (od 1996; m.in. cykl felietonów pt. Inna historia) oraz „Nowych Książkach” (1997-2003), „Akcencie” (od 1999, z przerwami) i „Kwartalniku Literacko-Artystycznym” (od 2007). W 1998 habilitował się na UJ na podstawie książki Jerozolima i Babilon. Miasta poetów emigracyjnych. W 1999-2002 brał udział w pracach Komitetu Badań Polonii PAN. W październiku 2001 przeniósł się do Katedry Historii Literatury Polskiej XX Wieku w Instytucie Polonistyki UJ, w latach 2002-2007 wygłaszał nadto wykłady o literaturze w Studium Literacko-Artystycznym UJ. W 2003 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych, a także nagrodę Ministra Edukacji Narodowej i Sportu. W 2004/2005 pełnił obowiązki kierownika Katedry Historii Literatury Polskiej XX wieku na Wydziale Polonistyki UJ. Od roku 2008 prowadzi seminarium doktoranckie z literatury najnowszej. W 2007 wszedł w skład Komisji do Badań Diaspory Polskiej PAU. W 2000 wszedł w skład rady redakcyjnej „Archiwum Emigracji” i jury Nagrody „Archiwum Emigracji”, a w 2002 został członkiem rady naukowej periodyku „Świat i Słowo”. Od 2011 bierze udział w pracach redakcji „Kontekstów Kultury”, od tego samego roku bierze udział zespołu redakcyjnego londyńskiego rocznika „Ekspresje”. W latach 2007-2009 był członkiem jury Nagrody Literackiej Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie Jest jurorem Nagrody Stowarzyszenia Pisarzy Polskich za Granicą, a od 2012 – Nagrody Orfeusz. W 2001 został przyjęty do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (w 2001-04 był członkiem zarządu oddziału krakowskiego, a od 2008 pełni funkcję wiceprezesa tego Oddziału). Wspólnie z Gabrielą Matuszek redaguje serię wydawniczą „Krakowska Biblioteka SPP”… Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2000), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2008) oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011).