Zbiór wierszy Jana Pawła Krasnodębskiego jest bogaty w zaskakujące zestawienia faktów, rzeczy, określeń, i w rozpięte szeroko metaforyczne obrazy, nieraz brutalne, zgryźliwe, ale bywa, że niosące ciepło. Autor dzieli swe życie między zatratę i radość, chaos i doskonałość, a także przeciwstawia i zarazem zbliża wzajemnie kobiecość i męskość, w całej ich pełni, w rzadko przez innych pokazywanych barwach i sztafażach. Dzieli przekaz między siebie, ostro doświadczonego klęską i sukcesem, kobietę z jej całą osobliwością, wszystkim zawiadując jako narrator, który zestawia rzeczy w rozedrganej wizji. Przekorny tytuł każe się domyślać, że jednak poeta chce wracać, a tylko śmierć, kto wie, czy nie samobójcza, zabarykaduje mu drogę… Bo życie jest rodzajem samozagłady.
Piotr Mȕldner-Nieckowski
Jan Paweł Krasnodębski, ur. 12 czerwca 1947 roku w Bytomiu. Laureat nagrody im. Andrzeja Bursy. Debiutował wierszami w „Odrze” (1970) i tomem poezji „Rozmowa z Innym Bogiem” (Ossolineum 1972). Wydał 29 książek prozatorskich, w tym 21 powieści (m.in. „Stokrotka”, „Odwyk”, „Martwy blues”) i dziesięć tomików poetyckich. Żonaty, dwie córki. Mieszka w Katowicach. Od 1983 roku jest abstynentem.
Instytucją finansującą jest Instytut Literatury.
Projekt powstał dzięki wsparciu Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.