Niniejszy wybór wierszy krakowskich poetów nie jest ani wyborem reprezentatywnym dla środowiska krakowskiego, ani antologią ułożoną wedle określonego klucza. Dlaczego zatem powstał? Z kilku ważnych powodów. Środowiska literackie Krakowa i Lwowa od  wielu lat współpracują ze sobą, a w ostatnich latach współpraca ta jeszcze się zacieśniła, zwłaszcza między krakowskim Stowarzyszeniem Pisarzy Polskich i Narodową Spółką Pisarzy Ukraińskich we Lwowie i Stanisławowie. W ramach realizowanego projektu „Poezja bez granic” gośćmi Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Krakowie byli ostatnio (w październiku 2007 roku) Jevgen Baran, Olexander Gordon, Halina Kruk, Bogdan Smoljak,  ukraińscy poeci od lat biorą udział w cyklicznej imprezie Krynicka Jesień Literacka, odbywającej się w ostatni weekend września w „Tryumfach”  Ewy i St. Jerzego Kulisiów. Literacka współpraca środowiska krakowskiego i lwowsko-stanisławowskiego rozwija się wieloma drogami, m. in. znalazła wyraz w przełożeniu wierszy poetów krakowskich na język ukraiński przez Olexandra Gordona i Jewgiena Barana. W języku ukraińskim ukazały się tomiki poetyckie Bogusława Żurakowskiego i Wacława Kostrzewy (w przekładzie O. Gordona). Uruchomione zostały więc rozmaite ścieżki, którymi wspólnie kroczą polscy i ukraińscy poeci.

Niniejsza antologia jest jedną z nich. Ukazuje się z okazji literackich spotkań, odbywających się w październiku 2008 roku we Lwowie i Stanisławowie, w ramach projektu „Literatura bez granic. Spotkanie poetów polskich i ukraińskich”, finansowanego przez polskie Ministerstwo Kultury o Dziedzictwa Narodowego. Zamieszczone tu poetyckie teksty są indywidualnymi głosami krakowskich poetów na temat świata, siebie i komunikacji z Innymi. Mimo że wiersze te bezpośrednio nie dotyczą polsko-ukraińskich spraw, ich poetycka materia tworzy pomosty porozumienia między naszym narodami. Polska i Ukraina, najbliżsi sąsiedzi, mają za sobą trudną historię, a przed sobą – przyjacielską współpracę, opartą na wzajemnym porozumieniu, wsparciu i budowaniu europejskiej wspólnoty.

Kultura jest jednym z najważniejszych pomostów, tworzących porozumienie między narodami, a literatura jest najlepszym środkiem mówienia o doświadczeniach wspólnoty poprzez indywidualne pisarskie dykcje. Poprzez medium literatury uruchamiane są ścieżki prowadzące od jednego narodu do drugiego. Poezja zaś językiem uniwersalnym, przemawiającym do sfery intelektu i przestrzeni uczuć. Poprzez medium poezji chcemy poznawać siebie, mówić do siebie i uczyć siebie nawzajem rozumieć.

Ta mała książeczka w zamierzeniu jej wydawców ma pełnić taką właśnie pojednawczą funkcję – być jedną ze ścieżek między narodem polskim i narodem ukraińskim, z których zbuduje się szeroką, nowoczesną (materialna i duchową) autostradę, łączącą obydwa narody.