Stanisław Stabro (ur. 1948), polski poeta, historyk literatury, krytyk literacki, wykładowca uniwersytecki, członek grupy poetyckiej „Teraz”, jeden z czołowych twórców Nowej Fali. Pracuje w Instytucie Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Debiutował jako poeta w 1966 na łamach „Życia Literackiego”. Współpracował m.in. z warszawską „Kulturą”, „Literaturą”, „Odrą”, „Poezją”, „Kulturą Niezależną”.

Publikacje książkowe:

«Requiem»: poezje – Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1973; «Dzień Twojego narodzenia» : poezje – W-wa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974; «Na inne głosy rozpieszczą nasz głos »: poezje – Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1978; «Pożegnanie księcia » : poezje – W-wa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1981; «Dzieci Leonarda Cohena»: poezje – Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1984; « Legenda i twórczość Marka Hłaski» – Wrocław: Ossolineum, 1985; «Korozja» : wiersze z lat 1982-1984 – W-wa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989; „Poeta odrzucony”: szkice literackie – Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1989; „Wiersze wybrane” – Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1989; «Chwile bez imienia» : o poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego – Chotomów: Verba, 1991; «Zamknięty rozdział» : szkice o polskiej poezji współczesnej – W-wa: Tikkun: we współpracy z „Open”, 1994; «Poezja i historia : od Żagarów do Nowej Fali» – Kraków: Universitas, 1995; «Wybór wierszy » – Kraków: Cracovia; Śródmiejski Ośrodek Kultury, 1995.

W 2012 roku ukazała się publikacja pt. „Klasycy i nie tylko… Studia o poezji XX wieku”.

Liczne publikacje w edycjach zbiorowych oraz opracowania książkowe.