Urodzona 2 VII 1923 r. w Kórniku, w Poznańskiem. Od 1931 r. mieszka w Krakowie, w latach 1945-1948 studiowała filologię polską i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutowała w marcu 1945 wierszem Szukam słowa, ogłoszonym w dodatku do „Dziennika Polskiego”. W latach 1953-1981 pracowała w krakowskim tygodniku „Życie Literackie”, gdzie prowadziła dział poezji i stałą rubrykę Lektury nadobowiązkowe (wznowioną później na łamach „Gazety Wyborczej”). Wybór tych felietonów opublikowany został pięciokrotnie w formie książkowej. Szymborska wydała 18 tomików wierszy: Dlatego żyjemy (1952), Pytania zadawanie sobie (1954), Wołanie do Yeti (1957), Sól (1962), Wiersze wybrane (1964), Poezje wybrane (1967), Sto pociech (1967), Poezje (1970), Wszelki wypadek (1972), Wybór wierszy (1973), Tarsjusz i inne wiersze (1976), Wielka liczba (1976), Poezje wybrane II (1983), Ludzie na moście (1986), Koniec i początek (1993, 1996), Widok z ziarnkiem piasku. 102 wiersze (1996), Wiersze wybrane (2000), Chwila (2002) i Dwukropek (2005). Wisława Szymborska tłumaczyła także poezję francuską. Wiersze autorki w samodzielnych wydaniach książkowych ukazały się w wielu przekładach, m.in. w angielskim, niemieckim, szwedzkim, włoskim, duńskim, hebrajskim, węgierskim, czeskim, słowackim, serbo-chorwackim, rumuńskim, bułgarskim. Ponadto były zamieszczane w wielu zagranicznych antologiach poezji polskiej. W 1991 r. Szymborska otrzymała Nagrodę im. Goethego, w 1995 r. została laureatką Nagrody Herdera. W maju 1995 r. Uniwersytet Poznański nadał jej tytuł doktora honoris causa. W 1996 Wisława Szymborska otrzymała nagrodę polskiego PEN Clubu. W tym samym roku została laureatką literackiej nagrody Nobla. W 1998 roku otrzymała honorowe obywatelstwo Krakowa. Od 1999 roku jest członkiem honorowym American Academy of Arts and Letters. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.