Beata Kurek – krakowska poetka. Stypendystka Urzędu Miasta Krakowa (2001). Laureatka konkursów literackich (O Złoty Kałamarz i Złamane Pióro, Konkursu im. J. Śpiewaka, Konkursu im. Wacława Olszewskiego i innych).

Debiutowała na łamach pisma literackiego Sfera wierszem „Przez zamknięte okno”. Publikowała w Incipicie, Gestaltcie, Sferze, Magdalence Kulturalnej, prasie codziennej oraz w almanachach Poetyckie pejzaże (Kraków: Oficyna Wydawnicza ESPERO 1996), Sfera (Kraków: Wydawnictwo Baran i Suszczyński 1998), Zielnik miłości (Lubin: Centrum Kultury 1998) i Każdy rodzi się poetą (Kraków 1999).

Opublikowała następujące książki:
Słowem malowane (1997)
Milczenie o zapachu pomarańczy (1999)
Zupełnie inna gwiazda (2002)
Boso po lodzie (2011)
Pod jednym kloszem (2021)
Poezje wybrane (2022)

Od 2005 roku współpracuje z Teatrem Stygmator w Krakowie biorąc udział w występach zbiorowych i wieczorach poetyckich.
Była jurorem w konkursie poetyckim organizowanym przez Wojewódzką Bibliotekę Publiczną w Krakowie (II Wojewódzki Konkurs Młodej Poezji (2006), III Wojewódzki Konkurs Młodej Poezji (2007), IV Wojewódzki Konkurs Młodej Poezji (2008), V Wojewódzki Konkurs Młodej Poezji (2009)).

Twórczość Beaty Kurek nie ogranicza się tylko do poezji. W zakresie jej zainteresowań leżą zagadnienia historii Krakowa w XIX wieku.
Była członkiem zespołu zajmującego się zbieraniem i opracowaniem materiałów archiwalnych, na podstawie których powstał 2 tom Historii Biblioteki Jagiellońskiej (Kraków, 2017). W rezultacie tych prac napisała rozdział o Józefie Muczkowskim.
W kaliskim czasopiśmie „Bliżej biblioteki” prowadzi rubrykę Okruchy z Biblioteki Jagiellońskiej, w której opisuje materiały źródłowe pochodzące ze zbiorów BJ, a dotyczące osób lub zagadnień związanych z Kaliszem. W tej serii pisała między innymi o Adamie Asnyku, Marii Konopnickiej i Marii Dąbrowskiej.

Głównym polem jej działalności naukowej jest opracowanie rękopisów Karola Estreichera Starszego, wieloletniego dyrektora Biblioteki Jagiellońskiej, twórcy Bibliografii Polskiej i miłośnika teatru. Efektem tych prac jest opracowanie:
Mimo, że jestem chory i jak ocet kwaśny, ale chwytam za pióro. Korespondencja między Józefem Ignacym Kraszewskim a Karolem Estreicherem z lat 1867-1886 (Kraków, 2022).

Napisała też szereg artykułów dotyczących wybitnych postaci ze świata nauki, teatru czy literatury, między innymi o wspomnianym już Karolu Estreicherze, Józefie Ignacym Kraszewskim, Sylwii Jutkiewicz, Brunonie Bielawskim, Janie Muszkowskim, w tym też o współczesnych: Władysławie Serczyku, Elżbiecie Zechenter-Spławińskiej.