Jan Nowicki urodził się 5 listopada 1939 roku w Kowalu koło Włocławka. Maturę zdał w 1958 roku w Łodzi .Studia aktorskie podjął 1959 roku w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie, dyplom otrzymał w 1964 roku.
Role filmowe
Na dużym ekranie Jan Nowicki zadebiutował u Andrzeja Wajdy w „Popiołach” (1965) potem u Jerzego Skolimowskiego w „Barierze” (1966). W 1969 roku aktor zagrał Ketlinga w adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza „Pan Wołodyjowski” Jerzego Hoffmana.
W kolejnych latach Nowicki zagrał pamiętne role u największych osobowości polskiego kina artystycznego: Wojciecha Jerzego Hasa („Sanatorium pod klepsydrą” z 1973 roku), Krzysztofa Zanussiego („Życie rodzinne” z 1970 roku, „Spirala” z 1978 roku), Andrzeja Żuławskiego („Trzecia część nocy” z 1971 roku), Wojciecha Marczewskiego („Zmory” z 1978 roku), Piotra Szulkina („Golem” z 1978 roku, „O-bi, O-ba. Koniec cywilizacji” z 1984, „Gaga, chwała bohaterom” z 1985 roku), Tadeusza Konwickiego („Lawa” z 1989 roku), Filipa Bajona („Magnat” z 1986 roku, „Bal na dworcu w Koluszkach”, z 1989 roku) czy Edwarda Żebrowskiego („W biały dzień” z 1980 roku).
Wielką popularność zapewnił Nowickiemu film „Anatomia miłości” Romana Załuskiego (1972) z Barbarą Brylską. Jednak największą sławę zdobył dzięki roli życiowo przegranego szulera, tytułowego „Wielkiego Szu” w kryminale Sylwestra Chęcińskiego. Po „Wielkim Szu” Nowicki zagrał jeszcze w kilku innych filmach gatunkowych, m.in. „Sztosie” i „Sztosie 2”, „E=Mc2” Olafa Lubaszenki czy „Młodych wilkach” Jarosława Żamojdy. Sporą pozycję w filmografii aktora zajmują role w zagranicznym kinie, szczególnie u węgierskiej reżyserki Marty Meszaros: „One dwie” (1977), „Jak to w domu” (1978), „Po drodze” (1979) czy „Niepochowany” (2004), gdzie zagrał premiera Imre Nagy.
Za rolę w „Jeszcze nie wieczór” Jacka Bławuta, zdobył nagrodę za pierwszoplanową rolę męską na festiwalu w Gdyni(2009r.) Przez ostatnie lata Nowicki mniej pojawiał się w kinie, oglądać go było można w drugoplanowej roli hrabiego von Nogaia w „Daas” Adriana Panka (2011) W 2015 roku pojawił się w epizodycznej roli w filmie – „11 minut” Jerzego Skolimowskiego.
Role teatralne
Jan Nowicki przez lata był związany z krakowskim Starym Teatrem, gdzie grał u takich reżyserów jak Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki, Andrzej Wajda. Najbardziej wyróżniane role to te z lat 70-tych: Stawrogina w „Biesach” Fiodora Dostojewskiego, Józefa K. w „Procesie” Franza Kafki, Wielkiego Księcia w „Nocy listopadowej” Stanisława Wyspiańskiego oraz Rogożyna w „Nastazji Filipownej” według „Idioty” Dostojewskiego.
Jan Nowicki jest autorem książek: „Między niebem a ziemią” „Droga do domu” wespół z Rafałem Wojasińskim”, „Mężczyzna i one”, ” Białe Walce”,” Dwaj Panowie ” i ostatnia „Piosenki czasem wiersze”. Autor wierszy, tekstów piosenek, kolęd i felietonów. Głównym „daniem” w pisarstwie Jana Nowickiego jest przemijanie, które nieuchronnie wiąże się ze starością i to, że te dwa fakty zbliżają się do momentu absolutnie szczególnego -śmierci.
