Poezje to ponad stu stronicowy tom przekładów Franca Prešerena, który jest przez Słoweńców powszechnie uważany za skarb i dumę narodową. Przez coraz to nowe pokolenia poetyckie jest szczególnie ceniony jako niedościgły wzór precyzji wypowiedzi w jej najbardziej mistrzowskiej formie. Gdyby szukać nazwiska o porównywalnej randze wśród polskich twórców słowa, to zapewne byłby to Jan Kochanowski, również z powodu podobnej pozycji startowej tych dwóch mistrzów: tylko na początku powoływania do życia obszarów ducha w nowym języku (w czasach Prešerena językiem porozumiewania się inteligencji słoweńskiej był niemiecki) można sprawę narodową w tak naturalny sposób połączyć z osobistą.
Katarina Šalamun-Biedrzycka (ur. 25 sierpnia 1942 w Lublanie) – słoweńska slawistka, publicystka, tłumaczka literatury polskiej i słoweńskiej, mieszkająca w Polsce.
Studiowała slawistykę na uniwersytetach w Lublanie, Zagrzebiu i Krakowie. Po ukończeniu studiów pracowała na Uniwersytecie Jagiellońskim jako lektor języka słoweńskiego, a następnie, po uzyskaniu doktoratu w 1976 r., jako literaturoznawca w Instytucie Słowianoznawstwa PAN. Od końca lat 80. pracuje na własny rachunek.
Zajmuje się tłumaczeniem literatury polskiej na język słoweński oraz słoweńskiej na polski od końca lat 60. XX w. Przekładała na słoweński twórczość takich polskich autorów jak Witold Gombrowicz, Bruno Schulz, Czesław Miłosz, Stanisław Wyspiański i wielu innych. Jednocześnie konsekwentnie działa na rzecz popularyzacji w Polsce literatury słoweńskiej, ze szczególnym uwzględnieniem poezji. Jest również autorką prac krytycznoliterackich oraz esejów na tematy translatologiczne i pokrewne. Od 1988 r. do 2007 r. pełniła funkcję konsultanta ds. literatury polskiej festiwalu literackiego w Vilenicy. W 2016 r. została laureatką Nagrody im. Wisławy Szymborskiej za przekład tomu Uroša Zupana Niespieszna żegluga.
Jest siostrą Tomaža Šalamuna oraz matką Miłosza Biedrzyckiego i Mariusza Biedrzyckiego.