W zbiorze „Czarna załoga” Jadwiga Malina w konstrukcji znaczeń wykorzystuje homonimię, przewrotne gry lingwistyczne, paradoksy i koncepty, słowo potoczne, barwne, codzienne zderza ze stylem wysokim, wprowadza udane stylizacje biblijne, eksperymentuje z rytmem wypowiedzi – zmiennym i rwanym, a także z jednowyrazowymi zdaniami dzielącymi wers na kilka odcinków, wpływającymi na dynamikę wypowiedzi. Deminutiva nie są słodkim zdrabnianiem, lecz wydobywają powagę przesłań. Cytaty, kryptocytaty, przytoczenia przesądzają o dialogowości tych wierszy. Bez docenienia roli ironii lektura zbioru byłaby uboga. Zatem wielkie bogactwo znaczeń i rozwiązań artystycznych kryje się w skondensowanych, zwartych, zwykle kilkuwersowych utworach. Tak objawia się siła formy niepozornej.
/fragment posłowia Wojciecha Ligęzy