Poezja Jana Strządały jest bardzo delikatna, eteryczna, zwiewna jak kobieta, a przy tym konkretna, męska. W liryku Istnieje, zamieszczonym w zbiorze wierszy wybranych pt. Szept igły w otwartej żyle, podmiot mówiący powiada: „tak naprawdę to istnieje tylko ból / wszystko inne jest tylko jego brakiem”. Grają tutaj ze sobą dwa koncepty filozoficzne: zła jako nieobecności dobra oraz ten mówiący, że pod spodem wszelkiego istnienia spoczywa cierpienie. Poezja Strządały jest chrześcijańska na wskroś, mówi moim zdaniem między innymi o tym, że każdy człowiek niesie swój niezmiernie ciężki krzyż przez całe życie. A co jest nagrodą za niesienie krzyża? Może wiersz, poezja, źdźbło trawy, przeźroczysty strumień, czarne węgle, powietrze, toń, kryształ. […]
Z posłowia Michała Piętniewicza
Jan Strządała — urodzony 4 lutego 1945 roku w Wiśle. Poeta, eseista, prozaik. Studiował medycynę i filozofię.
Autor tomów poetyckich: Przegrany semestr (pseud. Jan Strehl, Warszawa 1969), Słoneczna noc (Warszawa 1983), Trudna galaktyka (Warszawa 1988), Szept igły w otwartej żyle (Katowice 1993), Pochylone niebo (Warszawa 1994), Nieobecna noc (Kraków 1997), Naga sukienka (Kraków 2001), Tajemnica (Kraków 2003), Światło i ciało (Kraków 2003), Noc co noc (Kraków 2005), Młode słowa (Kraków 2007), Delikatne miejsce (Gliwice 2009), Wiersze (Katowice 2012), Pamięć ciała bawi się moim sercem (2014), Koraliki (Gliwice 2015), Z płaczu cię podniosę (Gliwice 2016), Pamięć ciała bawi się moim sercem / La memoria del corpo giocca con il cuore mio (edycja polsko-włoska, tłum. D. Tomczyk i V. Montuschi, Katowice 2018), Z płaczu cię podniosę / Ti solleverň dal pianto (edycja polsko-włoska, tłum. D. Tomczyk i V. Montuschi, Gliwice 2019), Ułamek (Gliwice 2019) oraz powieści Ciemnooka (pseud. Dawid Glen, Gliwice 2010).
Instytucją finansującą jest Instytut Literatury.
Projekt powstał dzięki wsparciu Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.