Wraz ze zbiorem „Portret z wilczą jagodą” czytelnicy otrzymują przegląd poszukiwań artystycznych Krystyny Wrońskiej – od debiutu po wiersze najnowsze. Tematy i poetyki, a także punkty widzenia i tonacje emocjonalne ulegały zmianie.
Dla podkreślenia spójności zapisanych poetyckich epizodów swe wypowiedzi autorka układa w cykle (…). Odczytujemy zatem sekwencje wierszy modlitewnych, medytacyjnych, miłosnych, elegijnych, żałobnych. Wskazać należy okolicznościowe pacierze odmawiane przez różne postaci, lirykę żalu w osobistym z Umarłą czy kolędy i pastorałki osadzone w polskich lokalnych realiach, zabarwione scenami rodzajowymi, zaludnione ludowymi bohaterami, stylizowane na teksty folklorystyczne (…). Różne gatunki i rodzaje doświadczenia jednoczy wrażliwość na naturę, opisywaną z żarliwością oraz duchowym zaangażowaniem. –
/Z posłowia Wojciecha Ligęzy.