Wacław Kostrzewa – poeta urodził się w 1951 r. w Klimontowie na ziemi sandomierskiej. Dzieciństwo spędził we wsi Ułanowice. Po ukończeniu Technikum Górniczego w Zabrzu pracował w kopalni węgla kamiennego jako górnik, a później – sztygar. Studiował historię sztuki. Wydał jedenaście tomów poezji: „Ta jedyna” (1995); „Uspokój moje wzburzone morze” (2000), „Pragnienie” (2003); „Wąskotorówka” (2004); „Oparty o wzgórze” (2005); „Krótkie historie” (2005); „Bilet powrotny” (2006); „Album” (2008); „Liście i wspomnienia” (2011); „Wiersze spod Klimontowa: (2008), i jedną powieść „Gorące lato”. Jest laureatem nagrody literackiej im. Władysława Orkana za rok 2005, nagrody Lanicius im. Tadeusza Micińskiego w 2015r, i nagrody „Feniks” 2021r za ekspresję głębie poetycką i bogatego dorobku literackiego. Wiersze Wacława Kostrzewy zostały przetłumaczone na język angielski, rosyjski, ukraiński, czeski, bułgarski, hiszpański i arabski. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
W najnowszym zbiorze wierszy Wacława Kostrzewy „Ruski rower” pochwały istnienia spotykają się z utworami elegijnymi. Ważne bowiem dla poety jest rozliczenie wielu przeżytych lat, a także poszukiwanie klucza do własnej biografii. Pożegnanie z przeszłością – z bliskimi osobami, z przedmiotami, z przyjaznymi krajobrazami – sąsiadują z wielością nowych wrażeń. Kiedy nasycił się obrazami Tajlandii, Senegalu czy Egiptu, mocniej docenia smak rodzimej prowincji. Jeżdżąc po szerokim świecie poeta podejmuje wędrówkę w poszukiwaniu samego siebie.
Wojciech Ligęza